EGER VE KESKELER

EĞER VE KEŞKELER...

Eğer, herkes soğukkanlılığını kaybedip seni suçladıgı zaman, sen soğukkanlılığını koruyabilirsen;

Eğer, herkes senden şüphelendiği halde onların bu şüphesini müsamaha ile karşılayabilirsen;

Eğer, bekleyebilir ve beklemekten yorulmazsan; yahut iftiraya uğrar da, iftira ile mukabelede bulunmazsan; ve aynı zamanda ne cok uysal ne de çok akıllıca bir tavırla konuşmazsan;

Eğer, düşünebildiğin halde düşüncelerin kölesi olmazsan;

Eğer, felaket ve saadetle yüzleşebilir ve bu iki sahtekarı aynı surette karşılayabilirsen;

Eğer, hayatını vakfettiğin şeylerin yıkılışını seyredebilir ve eğilip kırık aletlerle onu tekrar kurabilirsen;

Eğer, iş işten geçtikten sonra kalbini, sinirlerini ve vücudunu tekrar tam faaliyetle seferber edebilip gayene ulaşmaya çalışabilirsen; ve sana "dayan!" diyen iradenden baska hiçbir şeyin kalmadığı zaman dişini sıkmasını bilirsen;

Eğer, halk tabakasıyla konuştuğun halde faziletlerini koruyabilirsen; yahut krallarla dolaştığın halde gururlanıp benliğinden kaybetmezsen;

Eğer, ne sevdiğin dostlarının, ne de düşmanlarının sözleri seni incitmezse;

Eğer, herkesi sayabilir fakat kimseye fazla bağlanmamayı bilirsen;

Eğer, her dakikanın altmış saniyesini doldurabilirsen;

O zaman artık adam olduğunu düşünebilirsin

------------------------

Keşke; Göz göze geldiğim an tutsaydım onu kolundan,
Keşke; Keşke hayatı daha çok zorlasaydım,
Keşke; Daha çok baksaydım ağlarken gözyaşımın doyulmaz tadına,
Keşke; Anneme daha çok sarılsaydım,
Keşke; Vazgeçmeseydin benden , ben bütün özlemlerimle sana sokulmuşken,
Keşke; Ayağım takılmadan yürüyebilseydim bu hayatta,
Keşke; Beni düşünmediğine dayanabilecek kadar büyümüş olsaydım,
Keşke; Yalnız uyumak, dikenli bir yatakta çıplak yatmak kadar acı gelmeseydi bana,
Keşke; Git dediğinde arkama bakmadan gidebilecek kadar vazgeçmiş olsaydım senden,
Keşke; Yağmurda üşütüp hasta olana dek dolaşabilseydim, ayaklarım tutmayana kadar beklemeseydim,
Keşke; Yanından geçtiğim minik çocuğun ellerini ısıtabilseydim,
Keşke; Hayat bu kadar ağlarını örmemiş olsaydı hepimiz için,
Keşke; Babamın uykusunda tatlı rüya olsaydım, evini bırakan çirkin çocuk değil,
Keşke; Bırakıp gidecek kadar cesur olsaydım herşeyi,
Keşke; Keşke ayrıldığını sandığım yollar, içimdeki ülkenin en güzel yamacında birleşse,
Keşke; Keşke vazgeçtiklerim tatlı yaramaz çocuklar gibi bekleyip , yakalasalar beni yolun kenarında,
Keşke; Keşke birini vereceği bütün acılara katlanacak kadar sevseydim,
Keşke; Yüzümdeki her kırışıklığın yaşanan bir tecrübe gibi bir anlamı olsaydı şimdi, sadece kırışıklık değil,
Keşke; "Bırak gel" diyebilecek kadar cesur olsaydın,
Keşke; Özlediğimiz biri olsa her zaman, yanındayken bile özlediğimiz,
Keşke; Daha çok kapı açılsa , içine girip her kokuyu alabileceğim odalar bitmese,
Keşke; Zaman yakalamaya çalıştığım küçük bir bisiklet olmasaydı; ben bisikletimle yetişseydim her yere, yetmedi adımlarım yetişmeye,
Keşke; Denize bıraktığım küçük bir kan pıhtısı olmasaydı yavrum, ellerine dokunabilseydim şimdi keşke...
Keşke; Yanmış bir şehirde yapayalnız bırakmasaydım gecelerimi,
Keşke; Daha çok yıldızlara bakabilseydim yıldızlar bu kadar solup, kaybolmamışken,
Keşke; Okulun arkasında ben de içip içip sarhoş olsaydım yanımdakilerden korkmadan,
Keşke; Evin damında gecenin bir yarısı çay demleyip yıldızlara bakarken daha çok ağız dolusu gülebilseydik,
Keşke; İçimdeki hüzün denizi kocaman görkemli, gürültüyle akan bir şelale olsa,
Keşke; Annem bizi bırakıp giderken yanında olabilseydim,
Keşke; Kaçırdıklarım bir sabah yanımda oluverse,
Keşke; Keşke daha çok sindire sindire, ağzımıza burnumuza bulaştıra bulaştıra yaşayabilseydik bu hayatı,
Keşke; Hayallerimin peşinden gitseydim,
Keşke; Kimse ‘Keşke’ demeden yaşasa,
Keşke; Keşkelerimizi tek tek tüketecek kadar vaktimiz olsa…
Keşke; keşkelerimiz bu kadar çok olmasaydı,



ÇOCUK NE YAŞIYORSA ONU ÖĞRENİR:

Çocuk ne yaşıyorsa onu öğrenir

EĞER BİR ÇOCUK
sürekli eleştirilmişse , kınama ve ayıplamayı öğrenir.

EĞER BİR ÇOCUK
kin ortamında büyümüşse ,kavga etmeyi öğrenir.

EĞER BİR ÇOCUK
alay edilip aşağılanmışsa,sıkılıp utanmayı öğrenir.

EĞER BİR ÇOCUK
utanç duygusu ile eğitilmişse ,kendini suçlamayı öğrenir.

EĞER BİR ÇOCUK
hoşgörü ile yetiştirilmişse,sabırlı olmayı öğrenir.

EĞER BİR ÇOCUK
desteklenip yüreklendirilmişse,kendine güven duymayı öğrenir.

EĞER BİR ÇOCUK
övülmüş ve beğenilmişse,taktir etmeyi öğrenir.

EĞER BİR ÇOCUK
hakkına saygı gösterilerek büyütülmüşse,adil olmayı öğrenir.

EĞER BİR ÇOCUK
güven ortamında yetişmişse, inançlı olmayı öğrenir.

EĞER BİR ÇOCUK
kabul ve onay görmüşse,kendini sevmeyi öğrenir.

EĞER BİR ÇOCUK
aile içinde dostluk ve arkadaşlık görmüşse,bu dünyada mutlu olmayı öğrenir.

Dorothy Low Nolte